Siyonist Dönemde “Kudüs Tarihi” başlıklı konferans C2
(Makalenin altındaki ders videosu)
Fas Mahallesi’nin Yıkımı:
Kudüs’ün işgalinden sonraki en önemli olay, Siyonist makinenin tümEl-Mağhariba mahallesini var olmaktan çıkarması üzerine yaptığı araştırmaydı. İsrail Hahamı, Metwally Waqf al-Moghrabi’den camiyi ve Mescid-i Aksa’nın duvarına tamamen bitişik olan fahri köşeyi boşaltmasını istedi. Sonra tüm mahalle yıkıldı ve amaç, Batı Duvarı’nın karşısındaki meydanı, yüzyıllarca süren uzun ve acı bir çatışmanın konusu olan duvarı genişletmekti. Bu, genel olarak Kudüs’ten ve özellikle Fas mahallesinden 6.000’den fazla Filistinlinin yerinden edilmesine yol açtı. 135 evin yıkımı sırasında, Bu mülklerin çoğunun İslami vakıf olduğunu belirtmekte fayda var, Ancak İsrail, tüm uluslararası yasaları ve normları hiçe sayarak onu bununla rahatsız etmedi.
Siyonist Dönemde “Kudüs Tarihi” başlıklı bir konferansta devam edin, bölüm 2
Kudüs İsrail’in ebedi başkentidir:
Kudüs’ü Yahudileştirmeye yönelik tüm önlemlerin doruk noktası, Kudüs’ün İsrail Devleti’nin tek birleşik ve ebedi başkenti olduğu ve hükümet koltuğunu ve Knesset’i içerdiği temasının özü olan İsrail Knesset’i tarafından 1980’de onaylanan karardı.
Uluslararası tepkiler, bu önlemi kınamaktan kınamaya ve İsrail’in bu kararı geri almasını talep etmeye kadar uzanıyordu. Bu ret, Güvenlik Konseyi’nin bu kararın uluslararası hukuka aykırı olduğunu ve yasal ve uluslararası alanda geçersiz olduğunu belirten 478 sayılı kararının kabul edilmesiyle sonuçlandı. Kararda ayrıca, Kudüs’te diplomatik misyonlarını kurmuş olan tüm ülkelerin geri çekilmesi şartı da öngörülüyordu.
İsrail’in Kudüs’e karşı önlemleri:
Kudüs’ü Yahudileştirmeyi amaçlayan birçok Siyonist araç vardı, Birden fazla verginin uygulanmasından ve yerinden edilme ve sınır dışı edilme yasalarının ve politikalarının yürürlüğe girmesinden.
Vergi:
İsrail, Kudüs’teki Araplara yüksek oranlarda birçok vergi uyguladı. Bu, Siyonist yerleşimcinin Araplar üzerindeki baskıyı artırmak, şehirden göç etmek ve dükkanlarını kapatmak için ödediğinden dört kat daha fazla. İsrail daha sonra onlara içerikleriyle birlikte el koyuyor ve bu şekilde Kudüs’teki birçok yerleşimci dükkanı sızdı.
Arnona vergisi: Arapların yüksek meblağlarda ödediği konut vergisidir. Birlikte, bu vergiler birçok dükkanın kapanmasına ve sahiplerinin terk edilmesine yol açtı ve İsrail yasaları ihlal eden veya ödemeyi geciktiren herkesi hapse attı. Bazı tüccarlar, çocuklarının geçimini sağlamak için İsrail fabrikalarında çalışmaya başladı.
Haksız Kanunlar:
1967’de çıkarılan Devamsız Mülkiyet Yasası, Batı Şeria’yı terk eden her Filistinlinin, İsrail’in işgalden sonra nüfusu araştırdığı ve sayılmayan herkesin eksik olarak kabul edildiği gibi, yok sayıldığını kabul ediyor. Mülkleri, Devamsız Mülklerin Koruyucusuna devredilmiştir.
Tazminat Hukuku: Bu yasalar, Arap nüfusunun, ister gayrimenkul ister arazi olsun, el konulan mülkler için tazminat ödenmesini öngörmektedir.
Kayıtlı Devlet Arazi Kanunu: Ürdün hükümeti tarafından yürütülen tapu kayıt süreci tamamlanmadığı için Batı Şeria’daki arazinin üçte ikisi kayıt altına alınmadı. İsrail onu bir devletin ülkesi, yani ölülerin ülkesi, prenslerin ülkesi ve terk edilmişlerin ülkesi olarak görüyordu.
Diğer yasalar arasında İş Uygulaması Yasası, Kudüs’te eğitim programlama yasaları çıkarıldı, Kimlik İptali Yasası ve diğer siyasi ve sosyal yasalar, Kudüs ve banliyölerindeki Arap varlığını sınırlandırıyor.
Yerinden edilme ve sınır dışı edilme:
Yer Değiştirme ve Transfer Politikası:
Arapları Kudüs’ten kovma politikası, Yahudilerin Kudüs’te çoğunlukta olduğu yeni bir gerçeklik yaratmak için İsrail’in benimsediği araçlardan biridir ve birbirini izleyen İsrail hükümetleri bunun için planlar geliştirmiştir. Doğu Kudüs’ün işgalinin 38. yıldönümü vesilesiyle Şaron tarafından ilan edilen açıklamalarla aday gösterildi.
Şimon Peres ayrıca Filistinlilerin Kudüs’ten kitlesel olarak yerinden edilmesi gerektiğini ilan etti. Bu, insan hakları ilkelerinin ve uluslararası hukukun açık bir ihlalidir.
İsrail’in Kudüs’ün Arap vatandaşlarından sürekli olarak ikamet kartlarını kaldırması dikkat çekicidir. Tüm sakinlerin ikametgahlarını düzenli olarak kanıtlamalarını gerektiriyordu ve bunu ihlal eden herkes ikametgahtan çıkarılacaktı.
