Siyonist Dönemde “Kudüs Tarihi” başlıklı konferans C3

(Makalenin altındaki ders videosu)

1969’da Mescid-i Aksa’nın yakılması:

Eğer Mescid-i Aksa, Kudüs’teki Arap varlığının sembolü ise, İsrail’in daha önce tartışılan Yahudileştirme politikaları ışığında tehditlere ve yakma çağrılarına tanık olması doğaldır. Dileklerinin bir kısmının yerine getirildiği gün geldi ve ayrılan bir Siyonist yerleşimci Mescid-i Aksa’ya girip cami ateşe verdi. Yangın, büyük bir kısmını, özellikle de Salah al-Din al-Ayyubi’nin minberini tahrip etti. Ramallah ve El Halil belediyelerinden itfaiye araçları çağrılırken, işgal altındaki Kudüs belediyesinin itfaiye araçları bu yangınlara bir damla su pompalama zahmetine girmeden mekanda hazır bulundu. Bu da yangının kötü niyetli bir şekilde planlandığının ve hazırlandığının açık bir göstergesidir.

Her zamanki gibi, dünya ülkeleri Siyonist Ma Yakel Rohan’ın işlediği bu suçu fiili bir eylemde bulunmadan kınadılar. İsrail, Rohan’ın bir moron olduğunu iddia etti ve bu nedenle onu serbest bıraktı. Hasta olan insanların listesi uzun, Sanki Siyonistlerin çektiği acılar Yahudilere değil, sadece Araplara zarar vermek için programlanmış???? Ya da Filistinlilere zarar vermekten başka her şeyin akıllarında olduğunu.

Camp David Anlaşması 1978.

• Bu anlaşma, 1973 Arap-İsrail Savaşı’ndan veya Ekim Savaşı olarak bilinen şeyden sonra İsrail ile Mısır arasında imzalandı.

• Kudüs, Camp David belgelerinden çıkarıldı, ancak bu, Mısır’ın Kudüs’ü ihmal ettiği anlamına gelmiyor, çünkü haklı bir dava olarak statüsü devam etti, çünkü birçok uluslararası konferans ve yasa, özellikle de Güvenlik Konseyi tarafından yayınlananlar tarafından onaylandı.

• Mısır’ın Kudüs’ü işgal altındaki bir bölge olarak görmesi ve tüm tek tanrılı dinlerin takipçileri için bir şehir olması dikkat çekicidir.

Siyonist Dönemde “Kudüs Tarihi” başlıklı bir konferansta devam edin, bölüm 3

Kudüs’te Siyonist yerleşim:

İsrail, Doğu Kudüs’te yerleşim yerleri kurulması, Kudüs’te Araplara karşı ırkçı uygulamalar ve Kudüs’ün Batı Şeria ve Gazze Şeridi’nden Araplara kapatılması da dahil olmak üzere Yahudi sayısını artırmayı ve içindeki Arap sayısını azaltmayı amaçlayan bir yerleşim politikası izlemiştir.

Yerleşim yerlerinin kurulması:

1967’den sonra İsrail, Dördüncü Cenevre Sözleşmesi gibi uluslararası antlaşmaları ve sözleşmeleri dikkate almadan Kudüs’te yerleşim yerleri inşa etmeye başladı. Yahudileri yüzde 80’den fazla teşvik etti ve destekledi ve Doğu Kudüs topraklarının yüzde 34’üne el koydu ve yüzde 53’ü yerleşimcilere tahsis edildi.

Kudüs’ün sınırlarını genişletmek için, Ma’ale Adamim gibi komşu yerleşimler ile Antot ve Mishor yerleşimleri… Etcetera.

İsrail ayrıca Kudüs’ün mümkün olduğunca çoğunu kontrol etme planları çizmeye devam etti, 1993’te şehrin Batı Şeria’nın büyüklüğüne kıyasla büyük olan 600 km’ye ulaşması için yeni bir sınır çizildi.