Belge daktilo ile yazılmış on A4 sayfadır.
Belge, El Fetih Merkez Komitesi’nin iki konudaki tutumunu açıklığa kavuşturuyor:
Trablus Savaşı, Lübnan, Kasım 1983’te iki El Fetih fraksiyonu arasında gerçekleşen, Firar Genel Komutanlık, Thunderbolt ve Suriye rejimi tarafından destekleniyor, Ve Yaser Arafat’ın başını çektiği El Fetih hareketinin liderliği, Bu, El Fetih’in ve FKÖ liderliğinin Lübnan’dan nihai olarak çekilmesiyle sonuçlandı.
Yaser Arafat’ın Trablusgarp’tan Tunus’a nakli sırasında Mısır Deniz Kuvvetleri’nin koruması altında Mısır ziyareti, Bu, muhalifleri tarafından İsrail’i tanıyan ve Filistinliler ve Araplar tarafından reddedilen bir barış anlaşmasıyla bağlantılı olan Mısır rejiminin kollarına geri çekilme olarak görüldü.
Belge birçok siyasi unsur içeriyor, En önemlileri arasında:
El Fetih’in Suriye ve Libya rejimlerine El Fetih içindeki muhalif harekete verdikleri destekten dolayı saldırması.
El Fetih’in Lübnan’da kendisiyle çatışan ve onunla savaşan Filistin güçlerine yönelik saldırısı, Bu kuvvetler: El Fetih Merkezi’nin bir üyesi olan Nimr Salih’in (Ebu Salih) önderlik ettiği El Fetih bölünmüş hareketi, El Fetih’in merkez ofisinin bir üyesi olan Samih Kweik (Kadri), El Fetih’in askeri komutanlığının bir üyesi olan Musa Maragheh (Ebu Musa), Yanlarında Ahmed Cibril başkanlığındaki Halk Cephesi Genel Komutanlığı duruyor. ve Halk Kurtuluş Güçleri’nin (Thunderbolt) öncüleri.
Fransa ve Mısır, El Fetih güçlerinin Trablus’tan Lübnan’ın Tunus kentine çıkmasına yardım ediyor. Bu, El Fetih’i ve FKÖ liderliğini, Mısır’ın o zamanlar vaftiz babası olduğu barışçıl çözümlere doğru kutuplaştırma girişimi olarak anlaşıldı. Belki de belgedeki ifadenin önerdiği şey budur: “Trablus savaşı bir yolun sonu ve yeni bir yolun başlangıcıydı.”
Arafat’ın Mısır ziyareti, El Fetih’i ve örgüt liderliğini utandıran, kınayan doğaçlama bir adımdı. Sonra Arafat’ın gerekçelerini ve amaçlarını anlamak için onu dinledi. Merkez Komitesi bunu yanlış bir hareket olarak değerlendirdi, ancak teslimiyetçi bir yaklaşımı yansıtmıyor. Ama bugün işlerin nereye gittiğini biliyoruz.
Belge, El Fetih’in Ürdün ile bağlantılı özerklik çağrısında bulunan Reagan Girişimi’ni reddetmesine atıfta bulunuyor. Ayrıca Camp David Anlaşması’nda öngörülen özerklik projesini de reddetti.
Merkez Komitesi, Trablus safhasından sonra silahlı mücadelenin tırmanışını vurguladı, Bu, aşağıdaki olayların ve gerçeklerin doğrulandığı bir şeydir.
Belge, El Fetih liderliğinin bağımsız ulusal karar konusundaki istekliliğini defalarca vurguladı. Onun hatırı için ve onun uğruna, Suriye ve Libya rejimleriyle çatıştılar ve onlara el koymayı amaçladılar. Sonuç olarak, Mısır’a yönelik eğilim, Camp David’in imzalanması nedeniyle Filistinliler ve Araplar tarafından reddedildi.
Belge, Mısır’la ilişkilere kapı araladı, ve yeni bir yol ve yaklaşım, Barış sürecine katılmak, İsrail’i tanımak, silahlı mücadeleyi durdurmak ve Filistinlilerin haklarını yerine getirmeden Filistin topraklarının bir kısmında bir Filistin Yönetimi kurmakla sona erdi.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.